1 แผ่นจบ
บรรยาย ไทย
รื่องราวของความรัก ความผูกพันของคนสองคน ที่เป็นสิ่งที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น ประมาณว่าเจอคนที่ใช่ในวันที่ผิด แล้วจริงๆความรักของทั้งคู่ที่เกิดขึ้น ก็ไม่ใช่ความรักของวัยรุ่นหนุ่มสาวแต่อย่างใด มันเกิดขึ้นกับ ฟรานเชสก้า จอห์นสัน (รับบทโดย เมอรีล สตรีฟ) ภรรยาของชาวไร่ธรรมดาคนหนึ่ง ที่อาศัยอยู่กับสามีและลูกของเธอ ในเมืองเมดิสัน เคาท์ตี้ กับช่างภาพหนุ่มใหญ่ โรเบิร์ต คินเลต (คลิ้นท์ อีสต์วูด) ที่บังเอิญเดินทางไปถ่ายภาพสะพานที่มีหลังคา 7 สะพาน เพื่อตีพิมพ์ลงในนิตยสาร เนชั่นแนล จีโอกราฟฟิคแต่เขาหาทางไปสะพานโรสแมน ในเมืองเมดิสันไม่เจอ จึงแวะถามทางที่บ้านของฟรานเชสก้า ... และก็เหมือนโชคชะตาเล่นตลก ที่ทำให้เขาและเธอ ที่เดินทางมาจากคนละที่ อยู่กันคนละเมืองผ่านร้อนผ่านหนาวของชีวิตมามากมาย แต่กลับต้องมาตกหลุมรักกันและกัน อย่างถอนตัวไม่ขึ้นหนังเรื่องนี้ เดินเรื่องราวแบบเนิ่บๆ เล่าผ่านทางไดอารี่ของฟรานเชสก้า ที่ทิ้งไว้ให้ลูกชายและลูกสาวเธอได้รู้ความจริง ว่าครั้งหนึ่งในชีวิตของแม่ของพวกเขา แม่ที่เป็นภรรยาที่แสนดีของพ่อ แม่ที่เป็นแม่พระของลูกๆ เคยมีช่วงเวลา 4 วัน ที่สามีและลูกๆออกเดินทางไปต่างเมือง พบรักแท้กับชายคนหนึ่งที่ชื่อโรเบิร์ต คินเลตนิหน่าชอบตัวละครฟรานเชสก้ามากๆ เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็ง รู้จักตัวเอง และเธอรู้จักใช้เหตุผลและคิดถึงความถูกต้อง เพราะบางทีคนเราชอบสงสัยว่า สุดท้ายแล้ว เราจะใช้สมอง หรือหัวใจ ในการตัดสินใจเรื่องของความรักดี ...ฟรานเชสก้าคือผู้หญิงที่เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด เท่าที่นิหน่าพอจะยกตัวอย่างได้ เวลาเจอเรื่องราวของใครที่ต้องไปอยู่ในภาวะรักสามเศร้า บางที ก่อนที่เราจะตัดสินใจเลือก เราน่าจะคิดก่อนว่า ใครอีกคนมีอะไรผิดมันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง และควรแล้วหรือถ้ามันจะเกิดขึ้น...หนังเล่าเรื่องให้เห็นภาพชีวิตของฟรานเชสก้า ในเมืองเล็กๆ ที่เธออยู่ ชีวิตประจำวันที่เป็นแม่บ้านดูแลสามีและลูก มันเป็นชีวิตที่เหมือนปล่อยทิ้งให้หายไปวันๆ กับกิจวัตรเดิมๆ จนเหมือนกับว่า เธอไม่มีความฝัน และไม่มีจุดหมายปลายทางใดๆของชีวิต ไม่มีสิ่งที่เธอต้องการทำอีกแล้ว เพราะทุกๆวันของชีวิตฟรานเชสก้า ก็มีเพื่อครอบครัวเท่านั้น ไม่รู้เหมือนกันว่า มันเป็นหน้าที่ที่เธอต้องทำ หรือเป็นความต้องการของเธอเองกันแน่ ที่ทนอยู่ได้แบบนี้ฟรานเชสก้าไม่เคยรู้สึกกับความซ้ำซากจำเจของชีวิต จนวันหนึ่งที่มีชายคนหนึ่งเข้ามา และทำให้ความรู้สึกร้อนรุ่มมันเกิดขึ้นในใจเธออีกครั้ง ความรู้สึกตื่นเต้น เหมือนการได้พบรักครั้งแรก เหมือนได้ย้อนกลับไปในวัยสาว ได้เขินอาย ได้มีช่วงเวลาที่แสนสุข เพียงแค่ได้แตะมือกับใครอีกคน ...มันจะไม่ใช่เรื่องผิด ถ้าฟรานเชสก้าเป็นคนที่ยังโสดอยู่ แต่บังเอิญว่า เธอแต่งงานแล้ว มีลูกและมีสามีแล้วความรักของฟรานเชสก้าครั้งนี้ แม้หัวใจจะเรียกร้องแค่ไหน แต่เมื่อคิดไตร่ตรองในทุกแง่มุม มันก็คือเรื่องไม่สมควร ซึ่งฟรานเชสก้าตั้งคำถามกับโรเบิร์ตได้อย่างน่าคิด ว่า สามีของเธอผิดอะไร เธอถึงต้องทิ้งเขาไปอยู่กับโรเบิร์ต ? และเธอจะหนีไปมีความสุขกับโรเบิร์ตเพียงสองคน โดยทิ้งให้สามีและลูกของเธอต้องเผชิญความทุกข์ใจ ความอับอายอยู่ในเมืองเล็กๆนี้ได้ยังไงและอีกประโยค ที่โดนใจมากๆ และเป็นคำถามที่ดีมากๆ ฟรานเชสก้าถามโรเบิร์ตว่าวันนี้ เรามีความสุขกัน เรารักกันมาก แต่เราไม่มีทางรู้เลยว่า เมื่อเราตัดสินใจหนีไปด้วยกันชีวิตข้างหน้านั้นมันจะเป็นเช่นไร เธอเองอาจจะไม่มีความสุขเลย เพราะอยู่กับความรู้สึกผิดต่อสามีความคิดถึงลูก แล้วในที่สุด ทุกอย่างมันก็จะพังทลาย ความรักที่เธอและโรเบิร์ตคิดว่ามันเป็นความรักที่สวยงาม มันก็จะไม่สวยงามอีกต่อไป สู้เก็บความทรงจำที่มีเอาไว้ในใจ และต่างคนต่างกลับไปใช้ชีวิตแบบที่มันเคยเป็นจะดีกว่าหนังมีฉากบีบหัวใจหลายต่อหลายฉาก แม้กระทั่งฉากสุดท้าย ก่อนที่ทั้งคู่จะจากกัน...เมอรีล สตรีฟแสดงได้บีบหัวใจ น่าสงสารซะจน คนดูอยากให้ฟรานเชสก้าหนีตามโรเบิร์ตไป ทั้งๆที่มันเป็นเรื่องที่ไม่สมควร ...ไม่ต้องห่วงนะคะ แม้ว่าคุณจะอ่านบทความนี้แล้ว แต่เชื่อว่า ถ้าไปหาหนังดู ก็ยังเศร้าได้และถ้าถามนิหน่าว่า ฉากเศร้าฉากไหน ติดอยู่ในความทรงจำนิหน่ามากที่สุด ฉากที่ถนน ที่รถติดไฟแดงในหนังเรื่องนี้ ติดอันดับแน่นอนสองคนอยู่บนรถคนละคัน ฟรานเชสก้ามีสามีนั่งข้างๆ รถคันหน้าเป็นรถของโรเบิร์ต ที่กำลังจะจากเมืองนี้ไปตาของฟรานเชสก้าแดงก่ำ พยายามเก็บความรู้สึกไม่ให้สามีของเธอรู้ ... มือเธอจับอยู่ที่ประตูแน่น...เพียงแค่เปิดแล้ววิ่งออกไปเท่านั้น เมื่อไฟเขียว เธอก็จะจากเมืองนี้ไปได้ ไปอยู่กับคนที่เธอรักโรเบิร์ต นั่งอยู่นิ่งๆแม้ไฟแดงจะเปลี่ยนเป็นไฟเขียวแล้ว... แต่เขายังไม่ออกรถเหมือนรอการตัดสินใจบางอย่าง...สุดท้าย เรื่องราวเป็นยังไง เดาเอา หรือไปหาดูเอานะคะ แต่ขอบอกว่า ประทับใจ และน้ำตาไหลพรากๆแน่ๆตอนนิหน่าดู ร้องไห้แบบ แทบจะบ้าตามฟรานเชสก้าไปเลยทีเดียว (เว่อร์นะเนี่ย แต่เป็นงั้นจริงๆ)เป็นหนังรักคลาสสิคอีกเรื่อง ที่ประทับใจทั้งบทภาพยนตร์ ตัวนักแสดงและที่สำคัญ วันรุ่งขึ้น ตาบวมตุ่ยไปเรียนเลยละค่ะ ^^